اتّا درو بییه (یکی دروغ بود)

متّا درو بییه (همه‌چی دروغ بود)

صدتا درو بییه (خیلی دروغ بود)

اینتا درو بییه رَیّانه‌جان! (این دروغ بود ریحانه‌جان)

اونتا درو بییه رَیّانه‌جان! (آن دروغ بود ریحانه‌جان)

دس نامردمون (از دست نامردمان)

بَیمی بی‌سرنشون (ما بی‌سر و سامان شدیم)

نَیتمی شه ارمون (و آرزوهای‌مان بر باد رفت)

دنیا درو بییه ریانه‌جان! (دنیا دروغ بود)

والله درو بییه ریانه‌جان! (به خدا دروغ بود)

لَته ره شو بَیته (آیش را شب گرفته)

لتکا ره شو بیته (باغ را شب گرفته)

کیله ره شو بیته (جویبار را شب گرفته)

دریا ره شو بیته (دریا را شب گرفته)

دنیا ره شو بیته (دنیا را شب گرفته)

حتا امه تنِ قوا ره شو بیته (حتا قبای تن‌ ما را)

روجا درو بییه ریانه‌جان! (ستاره‌‌ صبح دروغ بود)

والله درو بییه ریانه‌جان! (به خدا دروغ بود)

نامردموننه (نامردمانند)

هرزه دهوننه (هرزه دهانند)

اَنه بَسروسِنه (آن همه‌ حرّافی کردند)

چه لال نووننه؟ (چرا لال نمی‌شوند؟)

دله خاره جائه (داخل جای خوبی است انگار)

دیا نشوننه (که بیرون نمی‌روند)

امه گلی‌سر ره (گلوی ما را)

هَمتی دَرجوننه (همچنان که می‌جَوند؟)

خَنّنه خونّنه: (می‌خندند و می‌خوانند)

فردا درو بییه ریانه‌جان! (فردا دروغ بود)

والله درو بییه ریانه‌جان! (به خدا دروغ بود)

اتّا درو بییه (یکی دروغ بود)

متّا درو بییه (همه‌چی دروغ بود)

صدتا درو بییه (خیلی دروغ بود)

اینتا درو بییه رَیّانه‌جان! (این دروغ بود)

اونتا درو بییه رَیّانه‌جان! (آن دروغ بود)

دس نامردمون (از دست نامردمان)

بَیمی بی‌سرنشون (ما بی‌سر و سامان شدیم)

نَیتمی شه ارمون (و آرزوهای‌مان بر باد رفت)

دنیا درو بییه ریانه‌جان! (دنیا دروغ بود)

والله درو بییه ریانه‌جان! (به خدا دروغ بود)