روی ساعتی که گفتی بر می گردی

من تموم ساعتامو کوک کردم

هرکجای شهر باشم حول و هوش

ساعت ده بشه ، خونه، بر می گردم

می دونی چن ساله که کارم همینه

من دیونه ی خوش باورِ ساده

تو زدی زیر همه قولات و قلبم

پای عهدی که نبسته، وایساده

ساعت ده ، ساعت ده ، ساعت ده

دلخوشم چرا اصن به ساعت ده

ساعت ده، ساعت ده ، ساعت ده

لعنت خدا اصن به ساعت ده»

می دونی چن ساله راس ساعت ده

خاطراتت در خونه رو می کوبن

وقتی که خودتو می خوامو ندارم

خاطرات بدتم برام خوبن

بذا بیخودی بمونم چش به راهت

بذا خوش باشم با این حال خرابم

اره دارم خودمو عذاب می دم

اخه من بعد تو عاشق عذابم

«ساعت ده ، ساعت ده ، ساعت ده

دلخوشم چرا اصن به ساعت ده

ساعت ده، ساعت ده ، ساعت ده

لعنت خدا اصن به ساعت ده