دل ای دل ای دل ای ...

توجه نکردی به تنهاییامو ندیدی چه ترسی نشست تو نگامو

مدارا نکردی با دلتنگیامو فقط خواستی باشی به جای خدامو

به جای خدامو ...

با هر ردپایی که اندازه کفشته راه میامو

جلو هرکی چشماش شبیه خودت میشه کوتاه میامو

نموندی باهامو ...

خزونم که از زور تنهاییام میخوام مثل پیچک بپیچی به پام

تو دردی من اینو میفهمم ولی بگو جز تو درمونو از کی بخوام

تو بارونی کهنه کنج خونه که خیلی چیزا از دل من میدونه

چه آغوش گرمی چه پاییز سردی چقدر فکر میکردم یه روز برمیگردی

تو داروغه شهر تنهاییامی دروغه قشنگه توی خنده هامی

خیال میکنی رفتی اما تو هستی خیال کن هنوز شونه گریه هامی

خزونم که از زور تنهاییام میخوام مثل پیچک بپیچی به پام

تو دردی من اینو میفهمم ولی بگو جز تو درمونو از کی بخوام

تو بارونی کهنه کنج خونه که خیلی چیزا از دل من میدونه

چه آغوش گرمی چه پاییز سردی چقدر فکر میکردم یه روز برمیگردی