طعنه به طعنه میگن و خسته نمیشن آدما

با این همه زخم زبون مثل آتیشن آدما

عروسی تو با کیه که من خبردار شدم

کی اومد و چی گفت که من پیش چشات خوار شدم

روز عروسی تو و عزا گرفتنه منه

تو شادی و ببین که غم چه جور دلم رو میشکنه

خیال نمی کرد دلم که بی خیال من بشی

اما تو بی خیالی و محاله مال من بشی

منتظرم نموندی، تو ازدواج کردی

آتیش زدی به هستیم عشق و حراج کردی

مرده ی خنده هاتو به خاک غم سپردی

رفتی و این قمارو از من ساده بردی

روا نبود که این جوری از دل تو جا بمونم

روا نبود با این همه، تنهایی تنها بمونم

حیف دلم که پیش تو مونده و به هیشکی دل نبست

حیف دل صبور من که عاشقت بوده و هست

روا نبود که این جوری از دل تو جا بمونم

روا نبود با این همه، تنهایی تنها بمونم

حیف دلم که پیش تو مونده و به هیشکی دل نبست

حیف دل صبور من که عاشقت بوده و هست