ندانستی حریفت کیست

که ناگه قد علم کردی

زدی و پشت طوفان را

گمانت بود خم کردی

ندانستی مگر این خاک

سرای شیر مردان است

که ذلت پایمال ما و

ترس از ما گریزان است

همه سرباز ایرانیم و

رسم ما فداکاری‌ست

بترس از خون سرخی که

به رگ های وطن جاریست

خیالت خام و بیهوده

خروشت طبل تو خالی

تو محکومی به نابودی

رژیم نحس پوشالی

نه جنگت جنگ مردانه‌

نه مردِ عهد و پیمانی

سلاحت حیله و نیرنگ

مرامت ظلم و ویرانی

نقاب صلح را بردار

که سازش با شما ننگ است

میان حق و باطل تا

ظهورِ منتقم جنگ است

ببین خیبرشکن ها را

که می بارند چون سجیل

بزودی غرق می گردی

چنان فرعونیان در نیل

اگرچه راه دشوار و

اگر چه فتنه بسیار است

خدا با ماست هر لحظه

خدا از ظلم بیزار است