پاییزِ خیالم از تو پُر است

رویای محالم از تو پُر است

تو دقیقه‌ی آغازِ رویایم باش

هر ثانیه، سالی می‌‌گذرد

اگر از تو کسی نامی نَبرَد

تو دقیقه‌ی آغازِ رویایم باش

این پاییز، شاید از باران قصدی دارد

با چشمانت پیوستی دارد

در این دل بستن دستی دارد

حیف است تنِ جاده صدا بزند، تو نباشی

حیف است که سکوت شبم شکند، تو نباشی

سوگند به نجابتِ شرقیِ در چشمانت

خورشید، به طلوعِ تو غبطه خورد...

گر شب‌هایت را مه پوشاند، ترکم کن!

گر سرما دستانت سوزاند، ترکم کن!

در باران گر سقفی خواهی، من هستم!

از بیراهه، خواهی راهی، من هستم!