یه کلبه می‌سازم

درست رو مژه هات

تا باشم نزدیک چشات

قشنگترین چیزِ جهان

اگه نقاش بودم به آغوش میکشیدم

تو رو

یه گوشه ی این قلب غماتو به دوش می‌کشیدم

ابد و یک روز منی

یه تیکه از روح منی

خون و رگ و پوست منی

تو بهترین دوست منی

ابد و یک روز با تو ام

با دل دلسوز با تو ام

یه روز میریم یه جایی که

فقط تو باشی و خودم

فقط تو باشی و خودم

خنده هات منو میگیره

خنده هات انگار وا گیره

پیشم باش تا ابد

که بی تو دل میگیره

خنده هات چقد شیرینه

خنده هات به دل میشینه

اونقد که دوسِت دارم

می‌خوام یه شهر ببینه