تورو آرزو کردم اما نشد بگو به چه اسمی توسل کنم

بی تو زنده بودن عذاب آوره چطور زندگی رو تحمل کنم

به دست یه سایه سپردی منو که مثل خود تو سکوت میکنه

با اینکه دلم ترس از ارتفاع داشت ببین بی تو هرشب سقوط میکنه

رو دره ی دلتنگیام پُل زدی تا مسیر رفتو آمدت بشه

چقد نگرانم از این سادگیت که هر کی بیاد راهتو بلد بشه

اسیرم تو کوران دلواپسیت تاوان دوست داشتن من این نبود

تو مثل همیشه برعکست زدی طعم فاصله هامون شیرین نبود

به دست یه سایه سپردی منو میدونم همینم خیال بافیه

واسه من که انقدر وابستتم یه سایه از تو داشتنم کافیه