تو رفتی و من آغوشم،
که پر بود از تو شد خالی؛
ستون کردم وجودم رو،
زیر یک سقف پوشالی.
هنوز از یاد تو سبزم،
ولی افسوس تنها شم؛
یه لحظه با تو آبادم،
یه عمری، سر و متروکم.
♫♫♫
تو یادم دادی از غصه،
نمی پرسم، نمی میرم؛
من از آیینه و هق هق،
سراغت رو نمی گیرم.
تو یادم دادی از بارون،
به جز گریه نمی پرسم؛
نجاتم دادی از این تن،
تو رگ هام، بودی هم شانسم.
♫♫♫
یه کم آغوشتو وا کن،
تا دعوت شم به خوابیدن؛
تو یادم دادی ابری بودنو،
هرگز نباریدن.
بزار امشب، کنار تو،
من از تشویش خالی شم؛
تو بودی، یاد من دادی،
که با تو، خوب و عالی شم.
که با تو، خوب و عالی شم.
♫♫♫
تو یادم دادی از غصه،
نمی پرسم، نمی میرم؛
من از آیینه و هق هق،
سراغت رو نمی گیرم.
تو یادم دادی از بارون،
به جز گریه نمی پرسم؛
نجاتم دادی از این تن،
تو رگ هام، بودی هم شانسم.