ﻣﻦ راوی دردم ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻣﺮدم

ﺗﻠﺎﺷﻢ واﺳﻪ ﻣﺮدن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﻳﻪ ﻋﻤﺮه ﻛﻪ اﻓﺴﺮدم

ﺳﻜﻮﺗﻢ از ﺗﺮس ﻧﻴﺴﺖ اﮔﻪ ﺳﺎﻛﺖ و ﺧﺎﻣﻮﺷﻢ

ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻣﻴﺠﻨﮕﻢ ﻓﻘﻄ ﺧﺎﻟﻴﻪ آﻏﻮﺷﻢ

ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻴﺠﻨﮕﻢ ﭘﺮ زﺧﻢ ﻣﻴﺸﻤﻮ زﺧﻤﺎﻣﻮ ﺧﻮدم ﻣﻴﺒﻨﺪم

ﺗﻮ ﺧﻮدم ﻏﺮﻗﻤﻮ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﺮدم

ﭘﺮ ﺑﻐﻀﻢ وﻟﻰ ﭘﻨﻬﻮن ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻣﻴﺨﻨﺪم

از آدﻣﺎ دورم ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ دﻟﺒﺴﺘﻢ

از اﻳﻦ دﻧﻴﺎی ﺑﻰ اﺣﺴﺎس ﺧﻴﻠﻰ وﻗﺘﻪ ﻛﻪ دل ﻛﻨﺪم

ﺷﺒﮕﺮد ﺑﻴﺪارم ﺑﻪ ﺑﻰ ﺧﻮاﺑﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎرم

ﻣﺜﻞ ﺳﻮز زﻣﺴﺘﻮﻧﻢ ﺗﻦ ﻳﻪ ﺷﻬﺮو ﮔﺮﻓﺘﺎرم

ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻴﺠﻨﮕﻢ ﭘﺮ زﺧﻢ ﻣﻴﺸﻤﻮ زﺧﻤﺎﻣﻮ ﺧﻮدم ﻣﻴﺒﻨﺪم

ﺗﻮ ﺧﻮدم ﻏﺮﻗﻤﻮ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﺮدم

ﭘﺮ ﺑﻐﻀﻢ وﻟﻰ ﭘﻨﻬﻮن ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻣﻴﺨﻨﺪم