حسینمو سر بردین اون آدمای بی خدا

حسین من تشنه لبه میون دشت کربلا

هر سال توی محرماش تو گریه ها و ماتماش

حسینو من حس میکنم تو هیئتا و دسته هاش

بازم اومد محرمو دلم شده پُر از غمو

به یاد سرورم حسین از جون و دل میخونمو

آقا حسینمو میگم همون که آسمونیه

همون که عالم میدونن خدای مهربونیه

به خدا جهنمم برم فقط میگم حسین

عشقمه سینه زدن میون بین الحرمین