مرغ آمین درد آلودی ست کآواره بمانده
رفته تا آنسوی این بیداد خانه
بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه
نوبت روز گشایش را در پی چاره بمانده

مرغ آمین مرغ آمین
جور دیده مردمان را
می دهد پیوندشان درهم
می کند از یاس خسران بار آنان کم
مرغ آمین

می نهد نزدیک با هم آرزوهای نهان را
مرغ آمین