اگه یک روز منو دیدی تو خیابوونای این شهر

خودتو نزن به اون راه نگو با دلم شدی قهر

اگه هنوز توی خونت یادگاری هامو داری

نگاشون کن که شاید چهرمو به یاد بیاری

یادگاریت پوسیده از بس که لبم اونو بوسیده

این دل من مست و رنجیده عشقم

اگه یک روز منو دیدی تو خیابوونای این شهر

خودتو نزن به اون راه نگو با دلم شدی قهر

نفسم دیگه بریده از بس که به من اون خندیده

اونکه منتظر منو ببینه عشقم

نه دیگه بسه گریه نکن اونکه گریه نمیکنه

تو بی گناه سوختی واسش فرقی نمیکنه

اگه یک روز منو دیدی تو خیابوونای این شهر

خودتو نزن به اون راه نگو با دلم شدی قهر

زیر پاهاتو نگاه کن ببین یه دل

با همه ی احساساتش له شده

تو همونی که یه روزی میگفتی دلم

خونه ی امید آرزوی تو شده