یکی از این آدما یه شب دعاش میگیره
یکی از از همین شبایی که شب تقدیره
یه دل شکسته یک گوشه ی این شهر صداش
می رسه تا آسمون آه چه دامن گیره
غروبا چه حالی داره، این فضا چه حالی داره
که برای گریه کردن، یه هوای عالی داره
غروبا ببین هوا رو، گریه های بی صدارو
این همه دستایی که منتظر بارونه
یکی اون بالا نشسته که خودش می دونه
می دونه کاریه که فقط خودش می تونه
دستای خالی رو خالی برنمی گردونه
غروبا چه حالی داره، این فضا چه حالی داره