از عاشقا جا ماندم امشب خسته و تنها ماندم امشب

این دم آخر بمان و نرو مرا جان به لب رسان و نرو

عزم سفر داری اما مرا نه هوای دگر داری اما نه

تو ای نور دیده جا میروی به دل آرمیده چرا میروی

ای پری رو بمان عاشقم باش این پرنده کمی دانه کم داشت

جلد کویت شدم بودی ای کاش این پرنده کمی دانه کم داشت

آلوده شد قلبم به آن معشوقه ی نا مهربان

دردی ز تو مانده به جان درمان نمیخواهم از آن

دل را زدم بر نام تو ای وای از او ای وای از او

میرفت و جانم در بدن میگفت نمی آید که او