ترک قبر کاهگلی طوفان ابتدای راه

رقص گرد و خاک تزلزل پدیدار

مسیر خاکی رخنه‌ی کلاف

موی بلند سر و صورت غبار نگاه

تحول گردباد و رد سایه ها

گم رد گاری روی جاده ها

احاطه‌ی زاغ سیاه و زوزه‌ی گرگ ها

چشم خوک ها توی دهان گراز

لاشه‌ی کرکس اسیر چنگال عقاب

گذر از تماشای تئاتر واژه ها

خشم سایه‌ی ابر روی سر سنگین

غرش رعد و برق و باران سهمگین

گرد و خاک فرو نشست زیر گل باران

چکمه‌هاشو بیرون کشید از دل بیابان

مه غلیظ آسمون و درون خود بلعید

دیدگان کور و مأمنش هیبت درختی

نشاء نیلوفر کبود نمادی روی سنگ

شکافت خاک به دست بریده‌ی درخت

تعجیل آشکار راز تخلیه‌ی گودال

جسد قطعه شده‌ی دختری در چمدان

خیره به چشمان درشت در دلمه‌ی خون

ادغام تکه‌های جسم درون تابوت

زوزه‌ی گرگ و میش به روی بوم آسمون

تحریر هدایت و دست آلوده به خون

زوال مه چکید قطره های سفید

رد چرخ ارابه‌ای نگاهش درید

دست به تابوت دختر روی رد ثم اسب‌ها

کشید تا به آبادی برسونه تن خسته رو

گرد دهکده به چشم تصویر گرگ‌ها

لا دندون گله جویدن‌ گوشت تن آلفا

زن‌ها مدفون زیر خروار سنگ‌ها

مردها دویدن به سمت غروب پرتگاه

جسد کفتار و کبوتر به لونه کشید

قلم‌ها شکسته روی برگه‌ها جوهر سپید

به قصد گریز تابوت و به تن جاده کشید

قدم‌ها سنگین افکاری به فرض امید

مجهول جاده به تندی قامتش خمید

قطره خونی چکید ز شاخ کرگدن تک چشم

که برخواست از خاک زیر تابوت

سوار بر مرکبش تیز افسارو برید

ضرب پای چالاک گذشت از دهکده‌ی خون

تفریق مهلکه تحمیل پیکر واژگون

زمان و کشید در کمان

آشیان کاهگلی در خفقان

گویی عاری از زندگانیست سالها

تمثیل بی زمانی دژاووی زادگاه

کالبد بی‌جان مردی روی تخت

مرگ ذرات چو رقص پیچک موی بلند

بوف بر بالین، صامت، چشم تر

مرد با وهم ایستاد به تماشای خویشتن