روزگاری سر کویی نشستم نشستم

به امید شب دیدار یار یار یار

چه گذشت بر دلم آن شب که دیدم، غریبم، به دو چشمان یار یار یار

می کشاند دل ما را به این سو به آن سو

شده ام ماهی قلاب یار یار یار

رفتم آشفته و حیران، همان‌دم

خزان زد به گلستان  یار یار یار

گل لبخند تو هر لحظه که پژمرد دلم شکست

باد اگر عطر تو را سوی کسی برد دلم شکست

اگر افتاده خزان در دل باغم غمت مباد

اگر عشق تو نیامد به سراغم غمت مباد

مرا به آسانی، برده‌ای ز یاد

روزگاری سر کویی نشستم نشستم

به امید شب دیدار یار یار یار

چه گذشت بر دلم آن شب که دیدم، غریبم، به دو چشمان یار یار یار

می کشاند دل ما را به این سو به آن سو

شده ام ماهی قلاب یار یار یار

رفتم آشفته و حیران، همان‌دم

خزان زد به گلستان  یار یار یار

دلتنگ توام از تو چه پنهان

بیمارم و دور از تو به درمان

نرسد درد من

ای تو که جانی به تن

بر دلم آتش نزن

نروی از سرم

تا نفس آخرم

ای غم پنهان من

روزگاری سر کویی نشستم نشستم

به امید شب دیدار یار یار یار

چه گذشت بر دلم آن شب که دیدم، غریبم، به دو چشمان یار یار یار

می کشاند دل ما را به این سو به آن سو

شده ام ماهی قلاب یار یار یار

رفتم آشفته و حیران، همان‌دم

خزان زد به گلستان  یار یار یار

هم پناهی، هم گناهی

بی تو زندان شده عالم

پریشان شده حالم

نرسیدی چرا؟

درد خود را به که گویم؟

تو را در که بجویم؟

تو کجایی کجا؟