شب پر از بهت و سکوته
کوچه ها ساکت و سردن
بچه ها تشنه لمسه
دستای گرم یه مردن
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
اون قلبش مثل دریاس
مثل اسمون بزرگه
توش شهر نانجیبی
که پر از زوزه ی گرگه
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
اون قدر دریاش بزرگه
واسه قلبه پر غرورش
که فقط یه جاهه تو شهر
که شده سنگ صبورش
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
ولی بچه ها میدونن
که پدر خسته نمیشه
کول بار مهربونیش
همیشه رو شونه هاشه
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
اما یک صبح غم انگیز
یکی ماهشون رو دزدید
یکی از جنس سیاهی
مرد قصه ها رو دزدید
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
دست بی رحمه زمونه
ارزوهاشون رو سوزوند
چه شب تلخ و سیاهی
چشم بچه های رو در موند