منم اون عاشقی که بیقراره
دلش تنگ چشای مست یاره
منم اونکه شب و روزش عذابه
که قصر آرزوهاش روی آبه
زمونه حال و روزم زار زاره
غریبی بی کسی اندازه داره
بغل کردم غمو دردامو تنها
بسوزه خونه ی تاریک غم ها
چه دل خونم از این تقدیر پر درد
که یارم با خوشی هایم چه ها کرد
رفیقم گریه کن امشب به حالم
که از این بی کسی هر دم بنالم
بهار شد خنده های من عزا شد
یار بی معرفت از من جدا شد
شکایت داره دل از روزگارم
غریبم ای خدا یاری ندارم
برو دلبر خدا پشت و پناهت
به دل میمونه داغ اون نگاهت
قسم خوردی که دلداری نگیری
بمونی پای من یاری نگیری
قسم خوردی ولی عهدت شکستی
نموندی پای پیمانی که بستی
عجب تلخه خدایا سرنوشتم
ز دنیا و بد و خوبش گذشتم
رفیقم گریه کن امشب به حالم
که از این بی کسی هر دم بنالم
بزن می زن که یار از من جدا شد
پر و بالم شکست و بی وفا شد