کنارش همیشه خود رشت بوده ام چشام تار بود و دلم چنگ میزد

ﻳﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮدم ﺗﻮی ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ درﺳﺖ ﻫﺮ دفه ﻛﻪ ﺑﻬﻢ زﻧﮓ میزد

اﮔﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺷﻢ دﻟﻢ ﭼﺎرﭘﺎرﺳﺖ اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺷﻢ دﻟﻢ اصفهانه

ﺻﺪاش ﻫﺮ دفه ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻰ میپیچه ﺳﺮم ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺷﺎی ﻧﻘﺶ جهانه

اﮔﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮدی وﻟﻨﺘﺎﻳﻦ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺗﻮ ﺗﻨﺒﻮر ﺑﻮدی اﮔﻪ ﺳﺎز بودی

ﻣﻴﻮن ﻛﺘﺎﺑﺎ ﺷﺎﻳﺪ چشماهش اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻮدی ﺷﻴﺮاز بودی

ﺑﻬﺎرا ﭘﺮ از ﺑﻮی ﻧﺎرﻧﺞ میشد ﺗﻮی ﻫﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻰ ﻛﻪ راه میرفتی

اﮔﻪ ﺟﺎده ﺑﻮدی ﺷﺎﻳﺪ از دل ﻛﻮه ﭘﺮ از پیچو ﺧﻢ ﺳﻤﺖ درﻳﺎ میرفت

اﮔﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﻮدی دﻟﺖ ﻣﻨﺰوی ﺑﻮد وﻟﻰ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺷﺎﻣﻠﻮ سپیده

ﺗﻮی ﭼﺸﻤﺎت اون ﻗﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮ داری ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﻌﺮی معنی شو از دﺳﺖ میده

دﻟﻢ ﻫﺮ دفه ﺗﻨﮓ ﺷﺪ دﻧﻴﺎ اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺎزه ﺗﻮرو ﻳﺎدم انداخت

ﻫﻤﻮن روزی ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺗﺮک ﻛﺮدی ﻳﻜﻰ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺮدﻧﻢ ﻓﻴﻠﻢ میساخت

اﮔﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮدی وﻟﻨﺘﺎﻳﻦ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺗﻮ ﺗﻨﺒﻮر ﺑﻮدی اﮔﻪ ﺳﺎز بودی

ﻣﻴﻮن ﻛﺘﺎﺑﺎ ﺷﺎﻳﺪ چشماهش اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻮدی ﺷﻴﺮاز بودی

ﺑﻬﺎرا ﭘﺮ از ﺑﻮی ﻧﺎرﻧﺞ میشد ﺗﻮی ﻫﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻰ ﻛﻪ راه میرفتی

اﮔﻪ ﺟﺎده ﺑﻮدی ﺷﺎﻳﺪ از دل ﻛﻮه ﭘﺮ از پیچو ﺧﻢ ﺳﻤﺖ درﻳﺎ میرفتی