حسِ تنهاییِ بدی دارم حسِ یک آدم بدون بغل

حسِ اون آدمی که بی همراه داره میره توویِ اتاقِ عمل

حسِ تنهایی بدی دارم حس و حالِ یه مردِ دیوونه

حس و حالِ کسی که توو روزِ مُردنِ مادرش توو زندونه

نه تو دلگیری از رفتن نه من اشکم سرازیره

منو جوری شکستی که دیگه گریم نمیگیره

شدم مثلِ یه ابری که زمستون هم نمیباره

دیگه این بغضِ سی ساله شکستن بر نمیداره

یه حسی بینِ ما بوده که حالا غیرِ یک غم نیست

اگه گِریم نمیگیره واسه حفظِ غرورم نیست

یه حسی بینِ ما بوده که این روزا شده یک درد

به جای ما یه سنگ هم بود دیگه این دردو حس میکرد

تو خیلی قبل از این رفتی که این اندازه من سردم

کنارت سوگواریمو برای رفتنت کردم

نه با تو زندگی دارم نه از فکرِ تو آزادم

چه میموندی چه میرفتی تو رو از دست میدادم

یه حسی بینِ ما بوده که حالا غیرِ یک غم نیست

اگه گِریم نمیگیره واسه حفظِ غرورم نیست

یه حسی بینِ ما بوده که این روزا شده یک درد

به جای ما یک سنگ هم بود دیگه این دردو حس میکرد