من و‌ تو اگه دل بدیم‌به شعر پرگشودن

جون‌ میگیره پروازمون تا انتهای بودن

من و تو یه پرنده ایم وابسته ی پریدن

سایه حریفمون نشد وقت نفس بریدن

بیا دوباره زنده کن آهنگ زندگیتو

با لحن عاشقا بخون، شعرای بچگیتو

بیا دوباره پر بکش، از لونه ی نمورت

تا خالی وجود من، پر بشه از حضورت

جثه ی من اگر نحیف، اما پَرَم سِتُرگه

لونه ی من اگرچه تنگ، اما دلم بزرگه

تو هم یه جورایی دلت ، تو بدنت اسیره

قلب تو قلب قُمریه، پوست تو پوست شیره

بیا تو مرتع دلم ، چتر سپیدو واکن

بادبادکای خسته رو ، بی دلهره رها کن

پروانه های عاشقو ، پر بده تا ستاره

ابرُ بیار تو لونه مون ، تا جون داره بباره

چه مسیر عجیبیه ، رایحه ی وجودت

میرسه به مشام من ، از لای تار و پودت

مگه میشه تو زندگی؟ روزی به این قشنگی؟

من باشم و تو باشی و ، شاپرکای رنگی