پناه آخر من باش شده رویات همه چیزم
دارم ترسمو هر لحظه تو آغوش تو میریزم
ی باور تو جهان من با احساس تو در میره
به عمق باورم میرم چقد حست نفسگیره
نمیخواد دل بسوزونه کسی از بین آدمها
تو که ناجیم نباشی من همون بهتر که بشم تنها
همیشه درد تنهاییم یه باری شد روی دوشت
تو این دنیای بیرحمی نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
دنیا اومد دل تر وا با تکرار گناه من
چقد عشق تو بی مرزه
بازم شد جون پناه من