دو فصله که با هم نفس میکشیم دو فصل از یه قرنی که میشناسمت

چه روز و شبایی که با هم گذشت چه حرفا که گفتی و گفتم بهت

دو فصله که تو زندگی همیم سرم گرم گرمای شونت شده

همون عشقی که باورش سخت بود حالا واسه موندن بهونت شده

دلیلی واسه عشق قائل نباش به دنیای بی عشق مایل نباش

همینجوری خوبه ادامه بده ازم حتی یه لحظه غافل نباش

تو دنیایی که هیشکی با هیشکی نیست من و تو شبیه یه افسانه ایم

به اندازه زیبا شده قصمون که باید اونو واسه دنیا بگیم

به من تکیه کن من دماوندتم تو میخندی و مات لبخندتم

کنار تو هر فصلی که میگذره میفهمم جهان با تو زیباتره ...