صبحِ روزِ روشنِ برفی

‏‎مونده تو دلت حرفی، که نمى گی به من

‏‎چشمات شبِ قبلِ بهاره

‏‎خبر خوشی داره، که نمى گی به من

‏‎شهر، تورِ سفیده، پیرهنِ عیده توی تنش

‏‎با لباسِ رنگی، يه طرحِ قشنگی رو دامنش

‏‎عشق یه شعرِ ساده س، که روز برفی رو لبته

‏‎توو نگاهِ شادِت، شوقِ یه جشنه که ساکته

تو يه رازِ پنهونی، عشق زمستونی

هديه ى روزاى برف و بارونى

من گرمی دستتم، خنده ی مستتم

سرمست از آرامش قبلِ ويرونى