تو‌ را سپردمت به آسمان و ماه

تو را سپردمت همراهِ با یه آه

می دانی کرده ای روز مرا سیاه

لعنت به روزگار ، نماند برایم یه راه

سپردمت تورا

غم نبودنت هر لحظه با من است

این خانه بعد تو جایی به مانند دیوانه خانه است

از عمق فاجعه هر چه گویم کم است

این رفتنت چنان دیوانه وار و سخت قلب مرا شکست

عکس هایت آنقدر زنده است برای من

حرف می زنم هر شب با چشمانت تا سحر

باران که می بارد تنگ می شود قلبم

برای دیدنت این دل می زند پَر

غم نبودنت هر لحظه با من است

این خانه بعد تو جایی به مانند دیوانه خانه است

از عمق فاجعه هر چه گویم کم است

این رفتنت چنان دیوانه وار و سخت قلب مرا شکست