حال منو نپرس که من ناخوشم بدم

این روزها به افسردگی زبون‌زدم

تو با یقین به رفتنت فکر می‌کنی

من هم بین موندن و موندن مردّدم

حق داشتی گذر کنی از من که سال‌هاست

یک ایستگاه خالی بی‌ رفت و آمدم

گفتم که عاشقت شدم دورتر شدی

ای کاش لال بودم و حرفی نمی‌زدم

دردهای بیشماری که بی تو بارم شد

فاصله رو تا مرگ رسونده به یک قدم

از پا نشستم و نفسم یاریم نکرد

از هوش رفتم و نرسیدم به مقصدم

حق داشتی گذر کنی از من که سال‌هاست

یک ایستگاه خالی بی‌ رفت و آمدم

گفتم که عاشقت شدم دورتر شدی

ای کاش لال بودم و حرفی نمی‌زدم