دور هستی و ولی همچو نفس در جانی

حتم دارم که تو هم حس مرا میدانی

دیگران رهگذرن در نظر چشمانم و تو

پیوسته مرا جانی و هم جانانی

دور هستی و ولی همچو نفس در جانی

حتم دارم که تو هم حس مرا میدانی

دیگران رهگذرن در نظر چشمانم و

تو پیوسته مرا جانی و هم جانانی

شاعری پیشه من نیست خودم میدانم

شاعرم کردی و حال شعر مرا میخوانی

شوق چشمان تو کرد از دو جهان آزادم

چشم بستی و شدم در دو جهان زندانی

رو به رویم همه تصویر تو در آینه است

پشت سر حسرت دیدار تو و ویرانی

خانه را می کرده جان وجودت کردم باز

شب آمد و اشکی که چکد پنهانی

ناگهان ابر حضورت به دلم صاعده زد به

چه اشکی شد و پاییز و عجب بارانی

ابتدای همه شب های سیاهم بودی

انتهای همه غم های من و پایانی