شوقم براى ديدنت

هر روز بى حد مى شود

اندازه ى زيبايى ات

از مرزها رد مى شود

گاهى حساب عشق تو

از دست من در مى رود

انقدر صحبت مى كنم

حوصله ات سر مى رود

ديدى كه آخر اسم من

روى لبت لبخند شد

كار منو كه ساختى

دست خودت هم بند شد

اسب غرور جان من با ديدن تو رام شد

اين قلب زنجيرى درون سينه ام آرام شد

ناب و اصيل و ساده اى

شيرين و شورو دلربا

هر بار با ديدار تو

داد دلم رفته هوا

از پيش من جايى نرو

مى افتم از آب و غذا

چشمت براى زندگى

لازم شده مثل هوا

من شهريار عاشقم

تو شهرزاد قصه گو

تا قصه ات آغاز شد

دنياى من شد زيرورو