پناه می‌برم به خنده های تو

که درد دل کنم فقط برای تو

پناه می‌برم از این همه سکوت

به حس عاشقانه‌ی صدای تو

صدای تو

امان از گریه های زیر باران

امان از زخم های نارفیقان

امان از روزگار

از حال این شهر پریشان

امان از این هوای غم گرفته

دلم از عالم و آدم گرفته

تمام کوچه های شهر را

ماتم گرفته

تو لبخندی میان گریه هام

تو اینجایی نمی لرزد صدایم

بغل کن خاطرات خسته‌ ام را

تویی که مرهمی بر زخم هایم

چه کرده ای که می رسد

تمام باورم به تو

چه کرده ای که از خودم

پناه می برم به تو

امان از گریه های زیر باران

امان از زخم های نارفیقان

امان از روزگار

از حال این شهر پریشان

امان از این هوای غم گرفته

دلم از عالم و آدم گرفته

تمام کوچه های شهر را

ماتم گرفته