تو شبی که باد میومد اومدی از خونه بیرون

باد افتاد توی موهات موهاتو کردی پریشون

تو شبی که باد میومد یه درخت کاج ِ خسته

سر پناه یه نفر شد یه نفر که دل شکسته

همه دنیا رو پای چشای تو داده بوده

دله خستشو ندیدی زیره پات افتاده بوده

دل تنهای من شب رسوای من

تاب گیسوی تو برده قرارم

همه غم های من توی شب های من

خم ِ ابروی تو بوده نگارم

تو شبی که باد میومد همه اومدن دوباره

یه آتیش کنار ساحل یه شب پر از ستاره

همه بودن و نبودی غم و قصم و ندیدی

هیشکی هیچی نمی دونه که تو رفتی و بریدی

تو ترنم خیالم نوبت دیدار من شد

یه صدای تلخ و تنها همدم گیتار من شد

دل تنهای من شب رسوای من

تاب گیسوی تو برده قرارم

همه غم های من توی شب های من

خم ابروی تو بوده نگارم