بینِ منو دستات یه دنیا دیواره تنهایی بعد از تو تنهام نمیذاره
فکرت تو بیداری بسم نبود انگار کابوست از خوابم دست بر نمیداره
درگیرم با یه حسی میونِ عشقو تنفر اما دیگه راهی ندارم جز این تظاهر
باید روی گذشته ها چشمامو ببندم برم به آینده ام
تردید نمیذاره آروم بشه دنیام نه از تو بیزارم نه عشقتو میخوام
از پیله ی تردید راهِ گریزی نیست پروانگی سخته وقتی امیدی نیست
درگیرم با یه حسی میونِ عشقو تنفر اما دیگه راهی ندارم جز این تظاهر
باید روی گذشته ها چشمامو ببندم برم به آینده ام