من با احساسی که غم داشت

یه چیزایی رو کم داشت

توی بارون رسیدم

تو هوای ابری شهر

با این بی‌مهری و قهر

تو رو هرگز ندیدم

من با احساسی که دارم

با این حال نزارم

همیشه پی تو هستم و می‌مونم

تو همیشه بی‌تفاوت

مث یه ساز بی‌نت

نمی‌فهمی که یه عاشق دیوونم

حتی عاشقم نمی‌تونه

پای عشقی که می‌دونه

واسش عذابه هر لحظه

تا آخرش نمی‌مونه

تو دنیا رسم و قانونه

تنهایی تو خیابونه

اونی که عشقو می‌دونه

دلم از دست خونه

من اینقدر بهت گفتم

که دارم از پا میفتم

ولی تو به احساسم

توجهی نکردی

دلم تنهایی یه گوشه

لباس غم رو می‌پوشه

تو می‌فهمی تو این دنیا

تو آرومم می‌کردی