آن ﺗﺮک ﭘﺮی ﭼﻬﺮه ﻛﻪ دوش از ﺑﺮ ﻣﺎ رﻓﺖ

آﻳﺎ ﭼﻪ ﺧﻄﺎ دﻳﺪ ﻛﻪ از راه ﺧﻄﺎ رﻓﺖ

ﺗﺎ رﻓﺖ ﻣﺮا از ﻧﻈﺮ آن ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﻦ

ﻛﺲ واﻗﻒ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ از دﻳﺪه ﭼﻪ ﻫﺎ رﻓﺖ

ﺑﺮ ﺷﻤﻊ ﻧﺮﻓﺖ از ﮔﺬر آﺗﺶ دل دوش

آن دود ﻛﻪ از ﺳﻮز ﺟﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ رﻓﺖ

دور از رخ ﺗﻮ دم ﺑﻪ دم از ﮔﻮﺷﻬٔ ﭼﺸﻤﻢ

ﺳﻴﻠﺎب ﺳﺮﺷﮏ آﻣﺪ و ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻠﺎ رﻓﺖ

از ﭘﺎی ﻓﺘﺎدﻳﻢ ﭼﻮ آﻣﺪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮان

در درد ﺑﻤﺮدﻳﻢ ﭼﻮ از دﺳﺖ دوا رﻓﺖ

دل ﮔﻔﺖ وﺻﺎﻟﺶ ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﺎز ﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ

ﻋﻤﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﺮم ﻫﻤﻪ در ﻛﺎر دﻋﺎ رﻓﺖ

اﺣﺮام ﭼﻪ ﺑﻨﺪﻳﻢ ﭼﻮ آن ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ

در ﺳﻌﻰ ﭼﻪ ﻛﻮﺷﻴﻢ ﭼﻮ از ﻣﺮوه ﺻﻔﺎ رﻓﺖ

دی ﮔﻔﺖ ﻃﺒﻴﺐ از ﺳﺮ ﺣﺴﺮت ﭼﻮ ﻣﺮا دﻳﺪ

ﻫﻴﻬﺎت ﻛﻪ رﻧﺞ ﺗﻮ ز ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻔﺎ رﻓﺖ

ای دوﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪن ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺪﻣﻰ ﻧﻪ

زان ﭘﻴﺶ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ از دار ﻓﻨﺎ رﻓﺖ