وقتی که شب حکم شبیخون داد

صحرا پر از خون کبوتر شد

توی چشام دریای بارونو

توی گلوم بارون خردل شد

از آب یاد مبهمی دارم

چون تشنه ام سیر اب میمیرم

از مردم بز دل دلم خونه

از کوف دل گیر دل گیرم

ای کاش پیش خواهرم بودم

تا باز مرحم رو پرم میذاشت

دست بردیده دست مظلومی

گل رو قبر مادرم میزاشت

ایمان من بی وقفه رنجم داد

ازاده بودم تیجفا دیدم

مکرو دو رنگی ظلم بدقولی

از اهل دنیا کی وفا دیدیم

دنیای بی ارزش چه میدونه

کی قصه داره کی دلش خونه

این درده که غمگین تر از درده

این خونه که قرمز تر از خونه

حس میکنم از دور از نزدیک

عطر حرم عطر شهیدهارو

بیزارم از این خیله و …..

پی میزم…….

ای کاش پیش خواهرم بودم

تا باز مرحم رو پرم میذاشت

دست بردیده دست مظلومی

گل رو قبر مادرم میزاشت

ای کاش پیش خواهرم بودم

تا باز مرحم رو پرم میذاشت

دست بردیده دست مظلومی

گل رو قبر مادرم میزاشت