میون این همه آدم

اسمت هنوز مونده یادم

با اینکه رفتی و راحت

رَد شدی تو همین ساعت

از دل تاریکی شب

شدی پیدا با یه فانوس

نقطه ی شروعی واسه

پایانِ این همه کابوس

برگِ خاکستری من

توی گلخونه ی قلبت

سبزه سبزه پره نوره

مثل نیلوفرِ آبی

توی مردابِ دلِ من

شدی تنها امیدِ ناامید من

بعد تو خونه بی صداس

نفس توی سینه بی هواس

زندون اشک و غصه هاس

بعد تو عشق یه ادعاس

فقط توی شعر و قصه هاس

زندگی بی خیالِ تو یه اشتباس

همزاد منی

نبض تو رگ های منی

نشستی به دلم یک آن

تو همه دنیای منی

تو لحظه ی خوب منی

رویای فردای منی

میفهمی نگفته هامو

صدای سکوت منی

بعد تو خونه بی صداس

نفس توی سینه بی هواس

زندون اشک و غصه هاس

بعد تو عشق یه ادعاس

فقط توی شعر و قصه هاس

زندگی بی خیالِ تو یه اشتباس