از تو،چه پنهون کنم

بی سر و سامون منم

دیده به در دوخته

سوخته جان و تنم

داغ تو در خرمنم

آتشی افروخته

بی تو دل افسرده من

خون جگر خورده من

لب ز سخن بسته من

از همه دل کنده ام

گریه در خنده ام

دربدری خسته من

هر لحظه داغی دیده ایم

در نای نی،نالیده ایم

داغ اگه بود ما لاله ایم

نی اگه بود ما ناله ایم

گوید لب خاموش من

بار غمت بر دوش من

یا رب چرا وا مانده ام

خون شد دل پر جوش من

من بی تو،در خروشم

با اشک و خون به جوشم

پر میکنم از خون دل

جام غمو با یاد تو مینوشم

تو چشمه زلالی

من بغض این کویرم

به سوی من اگه زلال

جوی تو جاری نشه میمیرم

از تو چه پنهون کنم

بی سر و سامون منم

دیده به در دوخته

سوخته جان و تنم

داغ تو در خرمنم

آتشی افروخته

بی تو دل،افسرده من

خون جگر خورده من

لب ز سخن بسته من

از همه دل کنده ام

گریه در خنده ام

در به دری خسته من

هر لحظه داغی دیده ایم

در نای نی نالیده ایم

داغ اگه بود ما لاله ایم

نی اگه بود ما ناله ایم

گوید لب خاموش من

بار غمت بر دوش من

یا رب چرا وا مانده ام

خون شد دل پر جوش من