پر حرفم پر دلهره تنم انگاری قفسم شده

دلم هنوز کف دستمه حرف آدمو نمیتونه عوض کنه

میگن اینجوری نکن با خودت ولی این دیوونه هنو سرخوده

مثل قبلنا نیست دیگه نیست چشا خیس

فقط دیگه زیر چشماش خونه

پر حرفم پر دلشوره چیزی دیگه نمی‌تونه منو مثل قبل کنه

همه چوب خطام پره می‌خوام جاده رو برم تا تمومم کنه

میزنم بیرون شبا از خودم پر بودم ولی حالا خالی شد دورم

بگو تند برم بگو گم بشم می‌خوام از این به بعدشو با خودم برم

روبرو خبری نیست پشتم شهرو با چراغای ریز

دیگه دل تنگ نیست وقتی هیچی اینجا قشنگ نیست

سر کردم با هر دردم واسشون رو کردم تا لب تر کردن

همونا یه روزی تردم کردن سدم نمیشه برگردم نه