نپرس عاشقانه نخواندم چرا

که بر قلب من کوهی انباشتند

چه بسیارها در بزنگاه ظلم

نقاب خود از چهره برداشتند

نفس هام آوار بلعیده بود

ترکهای زخمم مرا زنده کرد

ندیدن در آئینه آسان نبود

به دردی خودش را نشان داده درد

در این زندان اگر قلبی نلرزد

یک دم یار من نیست

زیر هر سر نیزه تلقین سکوت

خاموشی کار من نیست