میون مردم شهرم غریبم

کسی از حال قلبم با خبر نیس

چقد فریاد کردم تا بدونین

درخت بی ثمر حقش تبر نیست

به پای ریشه هام بنزین ریختن

که خشکیده تو سینم ارزوهام

که تو اوج جوونی سالخوردم

شدن جو گندمی تموم موهام

یه وقتایی تو اوج نا امیدی

یه فکرایی تو مغزم پا میذاره

نمیخوام اخره قصه ببازم

برام اینجوری مردن کیف نداره

یه وقتایی تو اوج نا امیدی

یه فکرایی تو مغزم پا میذاره

نمیخوام اخره قصه ببازم

برام اینجوری مردن کیف نداره

بهار از قلب من رختشو بسته

زمستون اومده بی برف و بارون

فقط سوز و فقط سوز و فقط سوز

مارو از یاد برد حتی خدامون

میون کوهی از دردا اسیرم

پر از دردم ولی از رو نمیرم

میجنگم با تمام خستگی هام

میجنگم تا بهارو پس بگیرم

یه وقتایی تو اوج نا امیدی

یه فکرایی تو مغزم پا میذاره

نمیخوام اخره قصه ببازم

برام اینجوری مردن کیف نداره

یه وقتایی تو اوج نا امیدی

یه فکرایی تو مغزم پا میذاره

نمیخوام اخره قصه ببازم

برام اینجوری مردن کیف نداره