غم گیلان

غم گیلان کسی نوخورد برار جان

کره موردن دره بی صدا سراوان

له له زباله و درد و مریضی

مردم گیلان ره (خيلی)عزیزی

اخ می زرجوب اخ می زرجوب پر بغضه

خفه بوسید ماهیان از غم و غصه

انزلی تالاب لب خشک برار جان

فرسید اخ فرسید به داد گیلان

بزن بازان امی درد تو دانی

بوسوخته دیل بوبوسته هیرکانی

توگیلانی تو عشقی تو می جانی

الهی که همیشه سبز بمانی

توچقد غریبی آخه جان گیلان

بیمیرم تی اوو قشنگه نام قوربان

چی بگم دنم تی دردان بیشماره

از زمستان بشه تا ابد بهاره

.

ترجمه

.

.

.

غم گیلان رو کسی نخورد برادر جان

داره بی صدا می‌میره سراوان

له له زباله و درد و مریضی

تو برای گیلان ما خیلی عزیزی

اخ زرجوب من، اخ زرجوب من، پر از بغضه

خفه‌ شدن ماهی‌هاش از غم و غصه

لبِ تالاب انزلی خشک شده برادر جان

برسید اخ برسید به دادِ گیلان

بزن باران، درد ما رو تو میدونی

دل سوخته شده هیرکانی

تو گیلانی، تو عشقی، تو جانِ منی

ولی می‌ترسم یه روز زنده نمونی

تو چقد غريبی آخه گیلان جان

بمیرم برای نام زیبات

چی بگم می‌دونم دردهای تو بی شماره

آسمان دلش پره، چرا نمیباره؟

بزن باران، درد مارو تو میدونی

دل سوخته شده هیرکانی

تو گیلانی، تو عشقی، تو جانِ منی

ولی می‌ترسم یه روز زنده نمونی