چشمات معصومه چشمام آرومه دنیا چه خود خواهه

ناراحتم از این که عمر این رویا اینقدر کوتاهه

دل میبری آسون آدم کنار تو دنیاشو می بازه

پیراهن مشکیت از تو برای من یک کعبه می سازه

موهای تو شعرن تو شعرهای تو هر سطرو دوست دارم

بو می کشم عشقو میدونی که خیلی این عطرو دوست دارم

ما خاطره داریم از هرچی حتی از برگای پاییزی

با برگای پاییز انقدر عکس میگیرم تو اشک میریزی

من ساده می میرم تقصیر تو هم نیست تقدیر من بوده

چون علت مرگ بسیاری از مردا عشق یه زن بوده

دستات مهمونن خیلی نمیمونن شاید بری از دست

از رفتنت گفتم آروم خندیدی پس احتمالش هست

موهای تو شعرن تو شعرهای تو هر سطرو دوست دارم

بو می کشم عشقو میدونی که خیلی این عطرو دوست دارم

ما خاطره داریم از هرچی حتی از برگای پاییزی

با برگای پاییز انقدر عکس میگیرم تو اشک میریزی