گل پونه های وحشی دشت امیدم

وقت سحر شد

خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد

من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان ِ سیل غم ها

حبیبم سیل غم ها

گل پونه ها نا مهربانی آتشم زد آتشم زد

گل پونه ها بی همزبانی آتشم زد

می خواهم از شب تا سحرگاهان بنالم

افسرده ام دیوانه ام آشفته حالم

گل پونه های وحشی دشت امیدم

وقت سحر شد