شب غربت کبوتر بچه ها

واسشون تا صبح بایدشمع سوزوند

شب گریه کردنای بی صدا

واسشون تا صبح بایدشمع سوزوند

یه صحرا کبوتر

که آتیش گرفته پر و بالشون

دل هیچ کسی هم

جز آتیش نسوخته به احوالشون

رو این شعله ها کاشکی بارون بباره

رو داغ شقایق هم مرحم بزاره

یه دسته کبوتر های بی پناهو

یکی یکی از لونشون در بیاره

باغ سپیدار یه روز خونشون بود

روی شونشون کفترها لونشون بود

حالا اون درختا رو طوفان شکسته

کبوترها ویلون شدن دسته دسته