بیشتر از م مسکن آرومم می کرد خندیدنات

ماه چشات، لحن صدات

شب تا صبح بیدار بودم شروع نشه تنهاییات

جای خالیت توو قلب من تیر می کشه

خاطراتت منو به زنجیر می کشه

ساعت رد میشه از نیمه شب

قلبم بدون تو می گیره

مثل من کی دنیاشو میده برات

تا نگاش کنی قلبش بره برات

نذار ندیدنت واسم عادت بشه

بی تو نفس کشیدنو می خوام چیکار

بی تو تنهام، تو بیا برس به داد این تنهاییام

تو اشاره کن به من با چشمای بسته بیام

تو نمی دونی دارم چی میکشم نیستی به جام

هرچی دره رو خودم قفل می کنم

می بینم عکساتو هی بغض می کنم

من جای هردوتامون هرشبو غصه می خورم

تو نباشی می گذرم از همه چی حتی خودم