شوق دیدارت به سر افتاده این دیوانه را

تا به کی باید بگردم این پریشان‌خانه را

فرق چندانی ندارد روز و شب در نزدِ شمع

شعله می‌فهمد دلیلِ چرخشِ پروانه را

شیخِ عالی مرتبه فتوای آزادی دهد

چون ببیند ساکنان مسجد و میخانه را

خوش‌ به حال او که با دنیا ندارد اُلفتی

خوشتر آنکس که ندیده حالِ این ویرانه را

ای کبوتر بر فرازِ آسمان پرواز کن

دورِ محراب و حرم، دامی نهاده دانه را

در غریبی خاک غربت تا که دامنگیر شد

آشنا می‌بیند آدم چهره‌ی بیگانه را