حال اون پرندرو داریم که .

روی هیچ درختی جا واسش نیست .

حال اون آدمی که حتی تو .

خونشم غریبه جا واسش نیست .

خیلی وقته که روی صورت ما .

جای خندیدنمون خشک شده.

خیلی وقته فکر یه ارامشیم.

خیلی وقته خوابیمو صبح شده.

ارزومونه یه بارم که شده .

جای زندان به رهایی فکر کنیم .

ارزومونه دلامون نشکنه .

جای اشکامون خوشی رو حس کنیم .

ارزومونه یه روز چشمارو .

جای بارون اشک شوق خیس کنه .

ارزومونه یه روزم که شده .

زندگی دندون برا ما تیز کنه .

میبینم آن شکفتن شادی را

پرواز بلند آدمی زادی را .

آن جشن بزرگ روز آزادی را .

کیوان خندان به سایه میگوید دیدی .

به تو میگفتم .

آری تو همیشه راست میگفتی .

میبینم

میبینم

یه روزی کوچه ما هم جشن بود .

ول کن حالا رو اگه خاکم نیست .

اگه جای استخونای ما .

جای خونه زیر آوارم نیست.

یه روزی سقف خوشیهامون از .

جنس خندیدنو آرامش بود .

ول کن حالا رو اگه آرامش.

حتی تو خواب توی رویا هم نیست .

ارزومونه یه بارم که شده .

جای زندان به رهایی فکر کنیم.

ارزومونه دلامون نشکنه.

جای اشکامون خوشی رو حس کنیم.

ارزومونه یه روز چشمارو.

جای بارون اشک شوق خیس کنه.

ارزومونه یه روزم که شده.

زندگی دندون برا ما تیز کنه .