شبی که آواز نی تو شنیدم
چو آهوی تشنه پیه تو دویدم
دوان دوان تا لب چشمه رسییدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم
تو ای پری کجایی که رخ نمینمایی
از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی
دل من سرگشته ی توست
نفسم آغشته ی توست
به باغ رویاهات چو گلت بودم
در آبو آیینه چو مهت جویم
تو ای پری کجایی
مه و ستاره درد من میدانن
که همچو من پیه تو سرگردانن
شبی کنار چشمه پیدا شد
میان اشک من چو گل وا شد
تو ای پری کجایی که رخ نمینمایی
از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی
دل من سرگشته ی توست
نفسم آغشته ی توست