فکر کنم آخراشه دیگه کارم تمومه خودمو نمیشناسم هیچی ازم نمونده

در و دیوار خونه قهرن باهام انگار بیا بهشون بگو که تقصیر من نبوده

یه روزی حقمو از این دنیا میگیرم بیا که آرزوهام بدون تو میمیرن

هیچ جایی بدون تو انگار جام نیست تموم خیابونا بهونتو میگیرن

از تکرار روزای مث هم خستم کاش نمیدیدمت توئه بی عاطفه رو اصلا

همه چی واسم یه حس غریبی داره از این پیرمرد توی آینه میترسم

گذشته آب از سرم هیچی مهم نیست واسم دروغ میگم با خودم دیگه تو مردی واسم

گم میشم تو خاطرات اون روزا بازم الان همه منو به افسردگی میشناسن

شدم یه روانی که بدجوری رد دادم هر چی که داشتمو پای تو به باد دادم

تو کل این سال ها همه زندگیم بودی لعنت به چشمات که نمیرن از یادم

رو همه دنیا دارم چشامو میبندم برگرد نذار اینا به اشکام بخندن

همه بهم میگن گذاشته رفته تو رفتنی نیستی چرا نمیخوان بفهمن