صدای پا نبود صدای تق تق شکستن تو بود

غروب خسته بود که من سرم هنوز رو دامن تو بود

صدای پای تو که توی راه راه زبونه میکشید

تمام روحمو برای دیدنت به خونه میکشید

به مادرم بگین قفس شکسته و پرنده پر زده

به مادرم بگین بهار اومده جوونه سر زده

یه درد مطمعن مفاصل منو کلافه کرده

تمام وزنشو به شونه های من اضافه کرده

غروب رفته بود غروب ِ توی مه غروب ِ تو غبار

غروب بیقرار غروب رو سیاه غروب بی پناه

به مادرم بگین هنوز خنده هاش رو سر جهازشن

به مادرم بگین هنوز گریه هاش تو جا نمازشن

به مادرم بگین هنوز خنده هاش رو سر جهازشن

به مادرم بگین هنوز گریه هاش تو جا نمازشن